My apologies to the English readers. In summary; Hold gold to buy beers 😉
Ik zat vorig weekend op een terrasje in het zonovergoten Oostduinkerke. Zeg vader, wat kostte een pintje in uw studententijd? Goh jongen, op café in Leuven… 15 franken? “Snel geteld net geen 40 eurocent” stel ik luidop vast. “Dju toch” terwijl ik nog eens sip van een lokale Trippel.
De bier-goud index
We praten vaak over financiën & vastgoed. Vooral vastgoed. Alleen maar vastgoed. Maar deze keer wou ik toch even doorgaan op dit topic. “Dus, maal 5, maal 6 op wat, 40 jaar? Een snelle google search levert op dat dit een jaarlijkse inflatie van een 4% voorstelt. De kracht van “compound interest”, het achtste wereldwonder volgens Einstein. Ik drink er nog één op deze tijdloze wijsheid.
Maandagavond op de weg terug naar huis- hoera voor flexibel thuiswerken – zet ik een podcast op met Ronnie Stoeferle als gast. Eén vol uur zijn sappig Oostenrijks Engels, doorspekt met feiten én grappige analogieën over de wereldeconomie. “Mijn klanten, die denken vaak in jaren, generaties zelfs. Hier kan ik mijn liefde voor lange termijn fenomenen ten volle benutten. Toen ik mijn carrière begon bij de bank voelde ik me een vegetariër in een slagerij, vreselijk”.
Ik hoor hem graag bezig. “Eén van de datasets die we bijhouden, is die van de prijs van 1 liter bier op de Oktoberfeesten in München, ken je dit event?” Hij weet duidelijk niet dat er een Belg luistert vandaag. “Wel, over de laatste 60 jaar is de prijs ervan jaarlijks toegenomen met 5%. Iets wat voor velen veel dichter de echte inflatie reflecteert. Nu als we dit uitzetten tegenover de goudprijs, zien we een heel ander plaatje.” Wederom Dju dacht ik, dit was namelijk één van mijn ideeën om goud eens van een andere kant te bekijken, Ronnie was me allang voor…
Buiten de kortstondige piek rond 1980 , is deze ratio redelijk stabiel gebleven. Als mijn vader in 1975 voor 15 franken goud in plaats van een pintje had besteld, had hij die vandaag op de grote markt terug kunnen inruilen voor een frisse pint. Al denk ik niet dat (ex-) stadsvader Tobback daar mee zou kunnen lachen…
Hij klinkt en leest ook niet als een stoefer, die Stoeferle. Die steeds aankomt met harde data en zelfgemaakte grafieken. Al sinds 2007 publiceert hij met zijn team een jaarlijkse editie van het ‘In gold we trust’ rapport, uitgegroeid tot het referentie werk binnen de sector. In 2020 telde deze editie 356 pagina’s. Hallo kroket. Je kan dan zeggen ‘als je meer nodig hebt dan een simpel bierviltje om je idee uit te leggen, dan is het toch allemaal wat te ver gezocht’. Ook aan deze moeilijke mensen heeft Ronnie gedacht, met een compacte versie van jawel, slechts 93 pagina’s. Schol!
Piet Vanrusselt – Gepassioneerde twitterende ingenieur die leest, volgt en schrijft over wat er allemaal gebeurt in ‘junior mining land’. Af en toe worden deze gedachten wat gestructureerd & beknopt besproken in een post op www.petepanda.com
